Mü’minin mü’minde yedi hakkı vardır:

• Da’vetine gitmek,
• İyâdetine [Hasta olunca ziyâretine] gitmek,
• Cenâzesine gitmek,
• Nasîhat etmek,
• Selâm vermek,
• Bir zâlimin elinden kurtarmak.
• Aksırdıkda (Elhamdülillah) deyince, (Yerhamükellah) demek.

Mü’minin hayrlısı, altı haslet bulunandır:

• İbâdet eder.
• İlm öğrenir.
• Fenâlık yapmaz.
• Harâmlardan sakınır.
• Kimsenin malına göz dikmez.
• Ölümü hiç unutmaz.

Tenbîh: Hadîs-i şerîfde buyuruldu ki, (Herkes, kendisine ihsân edeni sever. Bu sevgi, insanın cibilletinde [yaratılışında] mevcûddur.) Nefsine düşkün olan, nefsinin arzûlarına kavuşmak için, yardım edenleri sever. Akl ve ilm sâhibi ise, medenî insan ol­masına yardım edenleri sever. Kısacası, tayyibler [iyiler], tayyibleri sever. Habîsler, şerîrler [fenâ kimseler], kötüleri severler. Bir kim­senin sevdiklerine, arkadaşlarına bakarak, onun nasıl adam olduğu anlaşılır. Dosta, düşmana, müslimâna ve kâfire, bid’at sâhiblerinden başka, herkese, tatlı dil ve güler yüz göstermelidir. İnsanlara yapı­lacak en fâideli ihsân, en kıymetli hediyye, tatlı dil ve güler yüzdür. İneğe tapan kâfirleri görünce, ineğin ağzına saman vererek, düş­man olmalarına mâni’ olmalıdır. Kimse ile münâkaşa etmemelidir. Münâkaşa, dostluğu azaltır, düşmanlığı artdırır. Kimseye kızmamalıdır. Kızmak, sinir ve kalb hastalığı yapar. Hadîs-i şerîfde, (Gadab etme!), kızma buyuruldu.

Bir kimse, dört şeyi gizlese, nâsın hayrlısı olur:

1. Fakîrliğini,
2. Sadakasını,
3. Musîbetini,
4. Belâsını.

Ve dahî Cennet dört kimseye müştakdir:

1. Dili zikr edici ola.
2. Hâfız-ı kelâmullah ola.
3. Ta’âm yidirici ola.
4. Ramezân ayında sâim [oruclu] ola.

Her kişi, aşağıda yazılı yedi şeyi dillerinden kesmeyeler:

Her işinde (Besmele-i şerîfeyi) diyeler.

Her işi temâm edince, (Elhamdülillah) diyeler.

Filân yere gideceğim dedikde, (İnşâallah) diyeler.

Bir musîbet işitdikde, (İnnâ lillah ve innâ ileyhi râci’ûn) diye­ler.

Bir hatâ söylemiş ise, tevbe ve istigfâr eyleyeler.

(Lâ ilâhe illallahü vahdehu lâ şerîke leh, lehül-mülkü ve lehülhamdü ve hüve alâ külli şey’in kadîr) kelime-i tayyibesine devâm edeler.

(Eşhedü en lâ ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abdühü ve resûlüh) kelime-i şerîfesini çok söyliyeler.

Bu ikisini dahî, gece ve gündüz çok okumalıdır:

1. (Estagfirullah.)
2. (Sübhânellahi vel-hamdülillahi velâ ilâhe illallahü vallahü ekber velâ havle velâ kuvvete illâ billahil’aliyyil’azîm.)