1. Kalble yapılan niyyeti dil ile söylememek.
2. Kulağından artan su ile boynuna mesh etmek.
3. Ayaklarını kıbleye karşı yıkamamak.
4. Mümkin olursa, abdestden artan suyu, kıbleye karşı ayak üze­re içmek.
5. Abdestden sonra şalvarına biraz su serpmek.
6. Pâk ve temiz bir peşkirle silinmek.

İbni Âbidîn abdesti bozanlarda diyor ki, (Kendi mezhebinde mekrûh olmıyan birşey, başka mezhebde farz ise, bunu yapmak müstehabdır). İmâm-ı Rabbânî, 286. cı mektûbda diyor ki, (Mâlikî mezhebinde, abdest a’zâsını uğmak farz olduğu için, muhakkak uğmalıyız). İbni Âbidîn, ric’î talâkı anlatırken diyor ki, (Hanefî mezhe­binde olanın, mâlikî mezhebini taklîd etmesi evlâdır. Çünki, imâm-ı Mâlik, İmâm-ı a’zamın talebesi gibidir. Bir mes’elede, hanefî mez­hebinde, bir kavl bulunmadığı zemân, hanefî âlimleri, mâlikî mez­hebine göre fetvâ vermişlerdir. Mezhebler içinde, hanefîye en yakın olanı, mâlikî mezhebidir.)